سفر ده روزه مقام معظم رهبري به شهر مقدس قم، ظرفيت هاي اين شهر قدسي را بيش از هميشه نمايان ساخت. شهري كه امروز به عنوان پايتخت فكري جهان اسلام شناخته مي شود. شهر علم و ايمان و عمل، شهري كه امام صادق(ع) به نام عش آل محمد(ص) ناميده است و فرموده است كه خاك «قم» مقدس است و مردم آن از ما هستند و ما نيز از آنان هستيم.

رئيس جمهوري اسلامي ايران چند روز قبل از برگزاري اجلاس مجمع عمومي سازمان ملل متحد در نيويورك، از طريق مصاحبه با رسانه هاي مشهور دنيا بابي جديد در مقابله با استكبار و امپرياليسم خبري جهان گشود. ايشان هوشمندانه با بيان ساده اما بسيار عميق اين رويارويي را انجام داد. مجريان برنامه هاي رسانه اي و خبرنگاران از سوي دولتمردان خود هر چند آموخته بودند كه چگونه به مصاف بيايند وليكن در زماني كوتاه خلع سلاح شده و عقب نشيني را انتخاب مي كردند. پاسخ هاي رئيس جمهور آنچنان محكم و سنجيده بود كه هر ابهامي را از چهره تابناك اسلام، انقلاب اسلامي و ايران مي زدود و سياهي بر چهره آنان مي نشاند.

مقام معظم رهبري در ديدار اعضاي شوراي عالي انقلاب فرهنگي در خصوص جايگاه و خط مشي اين شورا از تعابير بسيار بلندي استفاده نمودند. اين تعابير بلند قطعا مسئوليت هر يك از اعضاي شورا و دبيرخانه و كميسيون هاي مربوطه را صد چندان مي كند.
    مقام معظم رهبري فرهنگ را به عنوان هويت و شاكله معنوي، كالبد و باطن يك ملت دانستند و چنين تبيين فرمودند: «اگر ملتي از نظر شاكله ظاهري پيشرفته جلوه كند اما از نظر فرهنگ باطني دچار نابساماني باشد، ملت ورشكسته اي خواهد بود، اما ملتي كه از نظر فرهنگي غني باشد، حتي اگر برخي مشكلات سياسي و اقتصادي نيز داشته باشد، بالقوه ملت مقتدري است».

پديده شوم استعمار، از قرن پانزدهم ميلادي تا دهه آخر قرن نوزدهم در سرتاسر جهان خود نمايي كرد. غرب براي غارت منابع و ذخاير مادي و معنوي ساير كشورها اين پديده را طراحي نمود. كشورهاي غربي با شعار عمران، آباداني و سازندگي وارد كشورهاي كمتر توسعه يافته آن روز مي شدند و با مسخ فرهنگ بومي اش و ترويج مذهب مسيحي كه استعمار را توجيه مي كرد، اهداف غارتگرانه خود را تحقق مي بخشيدند، به طوري كه كشورهاي مستعمره، با از دست دادن استقلال خود، هيچ چيز براي آنها باقي نمي ماند. چرا كه هويت آنها نيز به تاراج مي رفت.

اين روزها مصادف با سالگشت شهادت سردار قاسم نصراللهي يكي از اسوه هاي عرصه هاي جهاد و مقاومت و پايداري است شهيد قاسم نصراللهي به حق اسم با مسمائي داشت. او نصرت الهي را در ذات خود تجربه و نهادينه كرده بود. براي پيروزي انقلاب اسلامي سر از پا نمي شناخت. در مبارزات دانشجويي پيشگام تر از همه بود. زماني كه در محيط دانشجويي برپايي نماز جماعت جرم و اقدام عليه امنيت كشور و نظام شاهنشاهي بود او پيشنماز مي شد. كمتر واهمه داشت و ترس به خود راه مي داد. در بين دانشجويان، چهره اي برجسته بود همه او را دوست مي داشتند و با اسم كوچك او را صدا مي زدند در برنامه هاي كوهنوردي به پاي آخرين فرد مي آمد، هر چند از لحاظ جسمي و توان كوهنوردي از همه قوي تر بود. دعاهاي او در هر مراسمي زبان زد بود. بويژه دعاي خاصي كه براي ظهور ذي وجود امام زمان مي سرود. او همه خواسته هاي انقلابي و تكيه بر ارزش هاي اسلامي را در اين دعا جمع مي كرد و ياد امام راحل(ره) را هم. انساني مسئولي، متعهد و با ايمان بود.